Tu nie chodzi o krytyke - tylko trzezwe spojrzenie na problem. Jako inzynier wiem ze czasami robi sie jakies zalozenia - i potem brnie do przodu z projektem caly czas majac je w glowie. Az przychodzi do weryfikacji tych zalozen - i wtedy jest juz za pozno, albo ktos z boku popatrzy na to i przypomni za wczasu o weryfikacji tychże. Tak więc bez spiny - normalna dyskusja.

Kolejny zestaw pytań
- czy nie jest przypadkiem tak, że ekstruder projektowany jest na pracę ciągłą? I w tej pracy ciągłej jest ustabilizowany balans cieplny - Qin = Qout. Co w przypadku konieczności wykonywania ruchów jałowych? będzie cieknąć? będziesz cofał wiertło na lewych obrotach?

Mam jedno pytanie,, bo widzę ze trochę sie miotasz. Czy wiesz/znasz/rozumiesz jakie dokladnie procesy fizyczne odbywają się wewnątrz i w obrębie ekstrudera?

Mam na myśli zagęszczanie granulatu, topienie go, przeplyw ciepła z grzałki do korpusu, po korpusie, z korpusu do granulatu i śruby. Gdzie zacznie się granulat topić, jaka będzie intensywność tego procesu, czy ciepło w śrubie nie będzie szło do gory i będzie topic granulat za wcześnie? Długość ekstrudera musi uwzględniać to wszystko. Robiłeś chociaż jakieś podstawowe obliczenia wymiany ciepła? Wiesz chociaż o jakich temperaturach i na jakich odcinkach tu będzie mowa?

Edit:i stały skok śruby wskazuje na to że zakladasz że gęstość się nie zmienia...