W sumie to wydaje się nawet niezłym pomysłem do prostych płytek. Trochę mniej zabawy niż z termoransferem. Dla drukarza żaden koszt i ryzyko. Kiedyś spróbuję

Jeśli to ma być jednorazowa akcja to zgadzam się z przedmówcą, że najlepiej to zlecić jakiejś firmie.
Jeśli zaś planujesz wykonywać płytki regularnie to w tej kwocie spokojnie wyposażysz sobie warsztat we wszystkie niezbędne narzędzia i materiały.
Co do metody fotochemicznej się nie wypowiem, bo nigdy jej nie używałem ze względu na choćby konieczność zakupu naświetlarki UV oraz (subiektywnie) więcej zabawy z płytkami, choć zawsze kusiło mnie żeby spróbować, bo podobno można uzyskać płytki z węższymi ścieżkami niż w przypadku termotransferu.

Termotransfer zaś stosuję od czasu do czasu, uzyskując całkiem niezłe (wystarczające dla mnie) efekty. Używam laminatora Tracer TRL-A3, początkowo niezmodyfikowanego, później zaś wprowadziłem dla wygody modyfikację układu sterowania. Nie podnosiłem temperatury laminowania, ponieważ w wielu modelach laminatorów po tym zabiegu topią się tworzywa trzymające wałki laminujące. W niezmodyfikowanej wersji przepuszczałem po prostu płytkę przez laminator kilkanaście razy. Modyfikacja zaś polegała na zabudowaniu układu przerywającego obracanie się wałków, tak aby wydłużyć czas prasowania. Wadą takiego rozwiązania jest wydłużony czas (do kilku minut) "laminowania" płytki, ale za to laminator pracuje w zakresie temperatur bezpiecznych dla tworzyw, z których jest wykonany.
Ścieżki drukuję na papierze kredowym (satynowanym) o gramaturze 80g/m2. Działa i jest tańsze niż gazety (no chyba że i tak je czytasz...). Wytrawiacz B327 podgrzewam grzałką akwarystyczną, co nie tylko przyspiesza, ale też poprawia jakość wykonywanych płytek.
Do tego wiertareczka modelarska do wykonywania otworów i proste płytki można na własny użytek robić. Taką metodą jestem w stanie robić powtarzalne płytki ze ścieżkami o szerokości do 10-12 milsów (węższych nie próbowałem).