mcxmcx pisze:Ja p...
Trafił się nareszcie piśmienny, nie tylko technika żyjący a tutaj się natrzasaja z niego.

Za piśmiennego pięknie dziękuję

Ale dla kolegów jesteś zbyt surowy.
Mój żart był niewątpliwie formą show-amatorszczyzny.
Każdy show potrzebuje by o nim mówili. Dobrze, źle, ale głośno!

Jakbym odpitolił wydruk niesamowity jak droga Syracuse do Cheetaway i by się z niego natrząsali - wtedy byłoby mi przykro.

pozdrawiam, Tomek

Janek_Porzycz pisze:

morf pisze:Kolejny amator %

Bądźmy precyzyjni, nie amator % a nowicjusz %

Nowicjusz... Coś w tym jest. Kiedy wydolność organizmu spada - trzeba ograniczać, a wtedy praktyka zanika. I znowu jest amatorszczyzna...

Pozdrawiam, Tomek

Cześć,
drukowałem dziś próbki otworów, by śrubki do nich mogły się wkręcać.
I jak już je wkręciłem to uznałem, że wyszło mi małe dzieło sztuki drukarskiej.
A im dłużej je oglądałem, tym większą głębię widziałem w tym dziele.

Największa śruba dominuje wzrostem, rozmiarem i kształtem łebka.
Łebek średniej jest taki... opadający, ma drugie miejsce, nie jest ostatnia, ale nie ma motywacji by walczyć.
Ale najmniejsza... łebek otwiera się na przyszłość - ma kształt stożka, który patrzy w niebo, który się rozszerza!
Najmniejszej nic nie zatrzyma!

Jest tu drobny błąd kompozycji - aby obrazek był w równowadze mała śrubka powinna być dalej niż średnia (dźwignia dwustronna działa też w klasycznej kompozycji).
Ale... średnia się dystansuje od całego towarzystwa, a mała jest gotowa do szczerego, sportowego wyścigu.
Dlatego jest blisko swej największej rywalki!

Dlatego ta rzeźba ma tytuł "3-1-2"

pozdrawiam, Tomek

P.S. Stół w Ender 5 jest koślawy. Przy drobiazgach nie stanowi to problemu. Ale większe rzeczy na szybie.
Zastawiam się czy nie da się tego skompensować malując blachę od spodu w miejscach gdzie stół ucieka.