Wtopić. Jak tylko dotkniesz to możliwe że odpadnie przy ubijaniu soli. Tak robiłem bo nie przewidziałem nadlewek w śmieciach które przetapiam.

rafaljot pisze:to trzeba zrobić takie:

Koniecznie na górze detalu (*1) i nie musi być takie duże. Sprawdziłem
Teraz badam czy detal może tą nadlewką z soli wystawać.

Chodzi o górę jak detal znajdzie się w soli.

Nie warto przeginać z temperaturą. Przy 600°C (więcej nie chcę bo mi się obudowa alu rozpuści ;p) doszedłem do tego że część modelu się spaliła, część rozpłynęła a kawałek pozostał nieruszony. A chciałem tylko sprawdzić jak szybko mogę toto zagrzać.

Dlaczego?

Mam sita rzędu 50-100um ale nie sprawdzałem jeszcze ile mi przeleci. Chwilowo muszę bezpiecznie podpiąć dremela do młynka

Cukier nie wytrzyma termicznie:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Karmelizacja

Blender nie daje jednolitej frakcji. Mam trochę pyłu (takiego że jak dmuchniesz to jest mgiełka) ale w tym też wyraźnie czuć większe ziarna. Mam sita ale dla świętego spokoju nie będę sprawdzam co faktycznie używam.

Jest pył, ale do mąki trochę brakuje. Nie wiem czy przez materiał jako taki czy przez frakcje. W każdym razie bez problemu mogę materiał ubić do tego stopnia: https://reprapy.pl/download/file.php?id=38916&mode=view

Czas trochę odkurzyć temat. Jakieś losowe testy sobie daruję i pokażę może coś co zaczyna mieć ręce i nogi.

Mało kiedy potrzebuję idealnych jakościowo (wizualnie) wydruków a przetapianie bardziej kręci mnie pod względem uzyskiwanej wytrzymałości. Ale trafiła się okazja pokazania co wizualnie można tu osiągnąć. Temat: uchwyt na karteczki i długopisy na lodówkę.
Mi się średnio podoba; to z serii tych "miałem potrzebę ale brakło koncepcji". Ścianki 2mm, podstawa 3mm. Wszystko przygotowane na wydruk z wypełnieniem 100%. I jak się okazało - to wcale nie jest takie proste Właściwie na palcach jednej ręki policzę detale które dotychczas z rozmysłem zalewałem w całości plastikiem. Zawsze gdzieś trafiła się jakaś szpara czy inne dziury. Slicery same w sobie też potrafią zostawić jakieś szparki, bo w FDM to nic strasznego. Ale na potrzeby przetapiania tak być nie może.
Także to jest pierwsza trudność, ale do przeskoczenia.

DD PET-G Bright Yellow Klasyczne nadlane ścianki, na powierzchni ślad po przepalonym filamencie z dyszy. Klasyczne oznaki OV.
Proszek zrobiony samemu w blenderze. Ubijałem tym co wpadło w rękę (jakiś śrubokręt i kolumienka z drukowanej półki). Ale ubijałem. Mam teraz chyba dobry pył bo istotnie da się zmniejszyć wizualnie objętość do ~połowy. I tu zgrzyt - brakło mi soli.
Pod detalem jest ubita warstwa 3-4mm, ale nad podobnie lub mniej. Potem się okazało że to jednak był problem. 250°C
Z poprzednich testów wyszło mi że wystarczy 1.5h od wsadzenia do ciepłego pieca i drugie tyle żeby forma ostygła. W tym wypadku w piecu całość leżała 2.5h a potem stygła pół dnia.
Teraz to było w obudowie Hammond 1550H. I jakieś ~1.5kg soli.
Najważniejsze - po ubiciu całość nie musi być dociskana. Przynajmniej w przypadku PETa. Ten detal jest dostatecznie duży żeby się odkształcić a tego nie było.
Jakość - no nie wygląda źle. Chyba...
Po umyciu: (~20 min w ciepłej wodzie)
Detal w soli był frontem w dół (jak wspominałem kilka postów temu, spód wychodzi najładniej). Cienka warstwa soli musiała pęknąć; poza tym widać małe rozlewy przy górze detalu. To też kawałek pod górą warstwy soli - pewnie te kilka mm pyłu to było za mało. Trudno; więcej teraz nie mam. Plastik z tych rozlewów nie wziął się znikąd - widać braki przy magnesie. Ale tu pomyślałem podwójnie i się kurde opłaciło:

• to tył; można przeboleć,
• zaprojektowałem miejsce pod 4 magnesy neodymowe 15x5; nie jest to byle g*wno - są na tyle mocne że ich krzywe zamontowane...to często planowana operacja. Lepiej dać mocny magnes który wisi 0.5-1mm nad płaszczyzną niż mały który po niej szura.

Albo po prostu głupi ma szczęście i tyle
To jak z jazdą V6. Trzeba poczuć żeby zrozumieć.
Obrabia się bajecznie; jak odlew. Zero rozchodzenia się na warstwach; można dowolnie ciąć i szlifować. Detal wyraźnie zyskał na sztywności. Co by nie mówić to ostatnie co teraz przypomina, to wydruk FDM.
Cały ten post wrzuciłem tylko dlatego że to mój pierwszy przetopiony wydruk który znalazł zastosowanie praktyczne. I - podoba się.

Dla kogoś kto zna się na druku to wygląda jak trochę, przepraszam, gównianie. Ale innym się podoba. Wizualnie wygląda jak obszyte zamszem (:P) a to cały czas jest błyszczący PET
W dotyku uchwyt jest delikatnie szorstki i przyjemnie "ciepły". Nie uderza w ogóle jego plastikowatość.
chwyt sam w sobie stał się też bardziej zwarty; przed przetopieniem wyginałem jedno z uszek (przednia ścianka koło wycięcia) i było czuć moment jak plastik się zaczynał poddawać. Po przetopieniu musiałem się znacznie bardziej namęczyć żeby go w ogóle ruszyć. Różnica jest znaczna, z tym że dopóki nie mam maszyny wytrzymałościowej to nie ma jak tego pokazać.

Takie ogólne uwagi:

• trzeba ogarnąć drukowanie z pełnym wypełnieniem; i warto o tym pamiętać już na etapie projektu,
• pył solny; mam zmielone ok 1.5kg soli i to wystarczało w pudełku 120x120x50; teraz mam większe i to jest mało. Myślę że jak ktoś szuka do kupna, to poniżej 5kg to nie ma co patrzeć; ważne jest też naczynie w jakim to będzie upychane,
• przy każdym detalu traci się trochę soli (począwszy od tego co się rozsypie tu i tam a skończywszy na tym co zostaje na detalu); warto mieć to na uwadze.

Cały czas który osobiście poświęciłcm na zabawę z tym detalem to nie więcej niż 20 minut. Upychanie w soli, mycie i obróbka. Do tego trzeba doliczyć wygrzewanie, stygnięcie i wymaczanie. Ale z plusów - te procesy mają tylko czasy minimalne więc stosunkowo łatwo jest to wkomponować w inne obowiązki.

Cóż. Jestem już w stanie powtarzalnie zapanować nad frontem detalu; teraz czas na ogarnięcie reszty

mcxmcx pisze:A jakie to rozwiązania lepsze technicznie, ale nie do zastosowania w kuchni?

Piasek utwardzony aminami. Szkodliwe, drogie, śmierdzące i brudne.
Detal można oblać masą ceramiczną (nie wiem czy to jest na bazie gipsu czy gliny) i obsypać piaskiem. Stygnie samo albo w piecu w niskiej temperaturze. Potem grzejesz jak chcesz, na końcu tłuczesz. Czasochłonne i brudne. A i materiały często wymagają rękawic i masek bo pył z piasku/ceramiki jest ostry i szkodliwy. Zresztą m.in tak się robi formy odlewnicze gdzie bazą jest wydruk 3D/detal z tworzywa; tylko tu zamiast wylewać plastik wystarczy go rozgrzać i schłodzić.

Ciężko to porównać do pudełka z solą.

czasnagli pisze:Nic nie zgniecie (o ile jest oczywiście 100% wypełnienie). Taki pył solny można traktować jako ciecz (przyjmuje kształt naczynia) więc przy docisku siły dociskające rozkładają się równomiernie we wszystkich kierunkach. To tak jak nurek na głębinach - ciśnienie wody ściska go z każdej strony a nie tylko czapkę

Przy założeniu że pył zachowuje się jak ciecz to w momencie stopienia plastiku tracisz wymuszony kształt formy. Choć wątpię żeby to miało tu znaczenie. Spróbuj; ja takiego cuda nie mam

Główne idee tego, konkretnie tego rozwiązania, to powszechność, niskie koszty (zarówno inwestycje jak i praca) oraz bezpieczeństwo. Technicznie jest sporo rozwiązań które dadzą znacznie lepsze rezultaty, ale żadnego z nich nie zastosujesz w kuchni.

I od razu trzeba sobie uświadomić że ta cała zabawa ma charakter raczej niszowy i nie jest to rozwiązanie dla każdego i na wszystkie okazje.