Faktycznie, dyskusja stała się czysto akademicka.

Zgadzam się, że pozycja Z=0 jest w zasadzie teoretyczna. To jest pozycja umowna (jak zresztą każda inna), pojawiająca się w momencie aktywowania krańcówki. I tak, w takiej pozycji nie powinno się swobodnie jeździć głowicą w płaszczyźnie XY, trzeba od razu trochę podnieść głowicę, żeby nie przeorać stołu, który nigdy nie będzie idealny ani idealnie ustawiony. Stół idealnie płaski, stół idealnie równo ustawiony i stół ustawiony na idealnej wysokości są bytami czysto teoretycznymi.

Ale jednak to właśnie na takiej teorii bazuje działanie slicera i firmware. Zrozumienie tej teorii jest ważne, by rozumieć, co i dlaczego robimy. Nie można wyrzucić podstaw teoretycznych przez okno tylko dlatego, że rzeczywistość nie jest idealna.

Żeby uniknąć problemów w prawdziwym życiu można zastosować różne sztuczki, na przykład krańcówkę Z ustawić tak, żeby była aktywowana w pozycji Z=0.1 lub ustawić jakiś offset, ale koniec końców musimy mieć to teoretyczne Z=0 na wysokości dokładnie takiej, jak płaszczyzna stołu.

Jeszcze kilka słów, żeby dokładniej wyjaśnić sprawę.

W pozycji Z=0 dysza powinna dotykać stołu, ale nie wywierać na niego nacisku.

W pozycji Z=0.1 kartka powinna z lekkim oporem przechodzić między dyszą a stołem, ale to nie jest żadna świętość. Ma być ustawione tak, żeby było dobrze. Jeśli trzeba stół opuścić lub podnieść o kilka setnych milimetra, żeby pierwsza warstwa wychodziła perfekcyjnie, to należy to zrobić i tyle. Kartka (podobnie jak wizytówka, paragon lub szczelinomierz) jest tylko przyrządem pomagającym w ustawianiu stołu.

Każda nowa warstwa jest drukowana "w dół", w wolnej przestrzeni między dyszą a poprzednią warstwą lub między dyszą a powierzchnią stołu. Slicer generuje gcode tak, że przed rozpoczęciem druku pierwszej warstwy (i każdej kolejnej) głowica jest ustawiana na wysokości takiej, na jakiej ma być górna powierzchnia warstwy.

W trakcie druku pierwszej warstwy czubek dyszy powinien być nad powierzchnią stołu na wysokości dokładnie takiej, jaka ma być wysokość pierwszej warstwy.

szpiglasowy pisze:Powyższy sposób zadziała, jeśli mamy krańcówkę mechaniczną czy optyczną przymocowaną gdzieś do ramy, a ustawianie stołu z punktu 7 polega na kręceniu śrubami od sprężyn pod stołem.

Owszem.

Są też inne odstępstwa od reguły, na przykład gdy drukarka ma po prostu krańcówkę, ale ma ustawiony w firmware jakiś offset osi Z.

Niemniej jednak, dla prostych popularnych drukarek (na przykład: Anet A8, Ender-3, Anycubic 4MAX) procedura z pierwszego posta wydaje się być w 100% odpowiednia.

Popularna procedura kalibracji stołu "na kartkę" opisywana przez wiele poradników jest błędna. Wiele poradników każe ustawić stół tak, żeby w pozycji Z=0 między dyszą a stołem było około 0,1 mm odstępu (grubość kartki papieru). W ten sposób głowica zawsze będzie o 0,1 mm za wysoko:

• Pierwszą warstwę o zadanej wysokości 0,2 mm drukarka będzie próbowała drukować mając w rzeczywistości czubek dyszy na wysokości 0,3 mm nad stołem.
• Zwiększenie zadanej wysokości pierwszej warstwy również nie pomaga, po ustawieniu na przykład 0,3 mm, dysza będzie na wysokości 0,4 mm nad stołem.

Mająca sens procedura to:

1. wyczyść stół
2. nagrzej stół do temperatury roboczej
3. nagrzej głowicę do temperatury roboczej
4. zbierz z dyszy grubsze zanieczyszczenia (uwaga, gorące!)
5. zbazuj oś Z (home Z)
6. pojedź do Z=0,1
7. i dopiero wtedy ustaw stół tak, żeby kartka przechodzła z leciutkim oporem między dyszą a stołem

W ten sposób:

• Z=0 to faktycznie 0
• Z=0.2 to faktycznie będzie 0,2 mm między stołem a czubkiem dyszy.

Procedurę należy wykonywać z użyciem zwykłej drukarkowej białej taniej kartki 80 g/m^2. Wizytówka jest dużo grubsza, paragon jest cieńszy - ich też można użyć, ale trzeba uwzględnić inną ich grubość.

Procedura ma zastosowanie dla drukarek z krańcówką osi Z bez czujnika do "autopoziomowania".

Poradnik napisany głównie na podstawie doświadczeń z gołym, gładkim szkłem. Szkło ze zintegrowaną niegładką powierzchnią adhezyjną, jak na przykład UltraBase, może wymagać ustawienia stołu jeszcze bliżej dyszy niż by wynikało z powyższej procedury.