Na potencjometrze możesz zmierzyć po prostu dotykając do jego pokrętła (drugi przewód miernika oczywiście do masy).

A najlepiej to by było to zmierzyć wprost na silniku. Ale to najtrudniejsza metoda. Cyfrowy miernik nie zmierzy tego poprawnie.
Opcje są (co najmniej) trzy.
1. Miernik cęgowy. Takie zwykle mają filtry i mierzą w miarę poprawnie nawet przebiegi ze składową impulsową. Nie trzeba by też przecinać przewodów.
2. Miernik analogowy (wychyłowy).
3. Filtr do cyfrowego multimetru. Proponuję taki: R Shunt: 0.1...0.22 R
R Filt: 1 k
C Filt: 100 nF

Pomiar trzeba wtedy zrobić w trybie woltomierza, na zakresie 200 mV.
Wpina się to szeregowo z jedną fazą (dla metody 2 tak samo), i z programu (np. Klippera) po trochu kręci silnikiem aż do uzyskania maksymalnego wskazania na woltomierzu.

Jeżeli masz tam taką płytę:
https://botland.com.pl/plyty-glowne-do- ... 24742.html
To ustawia się potencjometrami.

Druk testowy był na małej prędkości. Drgania się widocznie wtedy nie ujawniły.

Mecenas pisze: ↑20 kwie 2024, 15:16 podczas drukowania silniki osi X i Z robią się dość ciepłe, natomiast silnik osi Y jest zimny. Nawet po 10 godzinnym drukowaniu silnik osi Y się nie nagrzewa.

Jeżeli silnik jest zimny to pracuje na o wiele mniejszym prądzie niż powinien.
W silniku pracującym z małym prądem znacznie bardziej objawia się wpływ momentu zaczepowego (cogging torque). Czyli bardziej drga.
Ale jest i inne bardziej oczywiste zjawisko. Spada moment, w tym moment mikrokrokowy (incremental torque). Czyli silnik mniej silnie wymusza położenie. Nie musi od razu gubić kroków, ale bardziej się poddane pod zmiennym obciążeniem. No a skoro masz tam paski zębate, to masz zmienne obciążenie (gdy koła są niedokładnie prostopadle do paska i pasek ociera, albo gdy masz koła płaskie po których toczą się zęby (albo na odwrót). Czyli pojawi się takie "indukowane" VFA.