Frezarki nie możesz tak porównać do drukarki; pod względem samej pracy to nie są nawet podobne urządzenia.
Samo prostackie prowadzenie dyszy po ścieżce nie jest żadnym wyczynem. Ale też nie do końca jest pożądane. Detal musi się trzymać kupy; jak sobie wyliczysz że ścieżka ma np 0.4mm to bez problemu wydrukujesz ściankę o szerokości 0.8mm. No właśnie - bez problemu? A czy ta ścianka będzie spójna? Czy plastik się sklei? Przekrój poprzeczny drukowanej ścieżki to mniej-więcj prostokąt z zaokrąglonymi bokami. Czyli w naturalny sposób są puste miejsca...a tego nikt nie chce. No to trzeba by lać więcej materiału niż to wynika z obliczeń. Tu jeszcze trzeba by dodać masę zmiennych żeby ten proces był idealnie powtarzalny. I tak praktyka nadziewa teorię na pal. Takich "problemów" użytkowych jest więcej (nawisy, mosty, cienkie ścianki, ukrywanie retrakcji...); każdy twórca slicera podchodzi do tego inaczej stąd różnice w działaniu. No i cały czas zakładamy że średnica dyszy jest znana, że podawanie jest równomierne, że plastik rozlewa się równo...
A frezarka tak na prawdę musi tylko jechać.
Popatrz na te stożki:
viewtopic.php?f=9&t=1090#p19028. Różni je jedynie nadmuch. Także nawet to ma znaczenie, także przy prostych ścianach.
Mam S3D. Skalibrowałem wydruki tak żeby zewnętrzne obrysy wychodziły idealnie, natomiast wewnętrzne mam nadlane o 0.1-0.15mm (zależnie od materiału). Nie wiem czy to kwestia mojej kalibracji (np korzystam ze ścieżki mniejszej niż średnica dyszy, ale tak mi wyszło) czy błędu w programie, ale tak mam i działa. Dla mnie najważniejsze jest to że wymiary zachowuje powtarzalnie.
btw.
Z tego co wiem to drukarki klasy Stratasysa, przy użyciu ich materiałów i podzespołów drukują poprawnie wymiarowo.
