W końcu wpadłem do domu i mogłem zająć się składaniem drukarki. Droga przez mękę szczerze powiedziawszy – o ile sama konstrukcja wydaje się być bardzo pancerna, to dojście do poszczególnych śrubek, jak i bardzo nieprecyzyjna instrukcja montażu sprawiły, że z procesem składania bawiłem się dwa dni, bo brakło mi cierpliwości. Okablowanie wygląda zupełnie inaczej na wideo producenta, w instrukcji i w rzeczywistości, przez co trzeba było montować to na ślepo. Wykończenie poszczególnych elementów po produkcji zostawia wiele do życzenia – ze stołu ciągnęły się nitki kleju który jest pomiędzy aluimniowym plejtem a szkłem.
No ale drukarka złożona i wygląda bardzo ładnie. I to chyba jej największa zaleta.
- Drukarka po złożeniu
Po włączeniu i wypoziomowaniu stołu, drukarka całe szczęście pracuje – znaczy nie uszkodzona w transporcie, to już jakiś plus. Bez większego kombinowania w wigilijny poranek odpaliłem drukarkę i zapuściłem druk kostki kalibracyjnej. Zaczęło się całkiem okej – drukuje, kształt się zgadza, co może pójść nie tak?
Przyczepność warstw tragiczna, można ścianki rwać paznokciem warstwa po warstwie.
Filament użyty: colorfil PLA, temp. 205, stół 60, prędkość 40mm/s, infill 120mm/s, wiatrak 70%. Wysokośc warstwy 0,1mm, infill 25%
Pytanie moje, bo jestem świeżakiem
w jaki sposób można zredukować tak znaczny błąd w osi Z? Ponad dwukrotnie większy wymiar wychodzi. Jaka jest tego przyczyna?Pozdrawiam,
Damian
