Kalibracja osi Z Prusa i3 MK2S

[Kopytko]

Ale ten czujnik nie wykrywa super dokladnie ounkttow wiec kompensacja niemozliwa aby to dokladnie wwykonac.

[q3ok]

Mało tego, jak zrobisz kilka razy kalibrację pod rząd to raz Ci powie że osie są prostopadłe, drugi raz że są lekko skośne a za trzecim wywali błąd bo nie mógł odnaleźć punktu kalibracyjnego (niekoniecznie w tej kolejności)

[tpila1]

Przy pierwszym składaniu Prusy też miałem podobny problem, u mnie to było tak (oprócz czasowego braku prostopadłości), że punkt w prawym górnym rogu stołu był na tyle dziwnie wysoko, że zawsze przy sprawdzaniu punktów przed drukiem w tym miejscu dysza dotykała stołu, a w pozostałych nie. Była to wina źle przykręconego zasilacza, wyginał on ramę osi Z. Na githubie użytkowników tej drukarki jest bardzo fajny schemat wymiarów, gdzie jakie dokładnie powinny być: https://github.com/PrusaMK2Users/MK2_Ti ... nsions.png Mnie to oszczędziło sporo roboty. Jako niuans możesz sprawdzić czy wałki osi Y są idealnie równe względem siebie, spróbować zamienić je miejscami, albo w ogóle sprawdzić ich walcowatość (wystarczy poturlać je po płaskiej powierzchni).

Co do mesh bed levelingu. Oryginalna Prusa ma takie coś, generalnie jej kalibracja polega na sprawdzeniu prostopadłości osi X/Y i zapisaniu w firmware ewentualnego przesunięcia, natomiast przed każdym drukiem jest puszczany mesh bed leveling, który sprawdza płaskość stołu i robi ewentualne kompensacje i uśrednia wysokość Z pomiędzy punktami pomiarowymi. Problem z czujnikiem jest tylko taki, że jest on bardzo wrażliwy na wysokie temperatury, dlatego też kalibrację należy przeprowadzać na zimnym stole, a przed drukiem (w trakcie nagrzewania) najlepiej żeby extruder był co najmniej 100 mm nad stołem. Czasami też pomaga delikatne podniesienie lub opuszczenie czujnika, o jakieś pół obrotu, aczkolwiek w MK2S jest to już nieco ograniczone. Oprócz levelingu jest też mesh bed compensation i to służy do wirtualnego podnoszenia lub opuszczania czterech stron stołu. Domyślnie jest ograniczenie do 50 mikronów, ale można samemu zmodyfikować firmware i wtedy można tam nawet ustawić maksymalną wartość na 200 mikronów.

Niestety przy tej drukarce, szczególnie na początku, często nie obywa się bez ponownego rozkładania i składania (ja to przechodziłem chyba z 3 razy). Czasami też jest warto upewnić się na kolejny dzień, czy drukarka na pewno ma wszystkie nogi równe, ponieważ takie stukanie w każdy narożnik może tworzyć zbyt duże naprężenia i po nocy stania nagle okaże się, że jedna z nóg nie stoi równo.

[MosfetN]

Przy pierwszym składaniu Prusy też miałem podobny problem, u mnie to było tak (oprócz czasowego braku prostopadłości), że punkt w prawym górnym rogu stołu był na tyle dziwnie wysoko, że zawsze przy sprawdzaniu punktów przed drukiem w tym miejscu dysza dotykała stołu, a w pozostałych nie. Była to wina źle przykręconego zasilacza, wyginał on ramę osi Z.

Utwierdza mnie to w przekonaniu iż rama tej drukarki jest gumowa takie żeczy nie powinny mieć miejsca w drukarce za takie pieniądze. Pomijam fakt ,że kątów w ramie takiej drukarki nigdy poprawnie się nie ustawi

[tpila1]

Poniekąd muszę się z Tobą zgodzić, myślę, że największym mankamentem oryginalnej konstrukcji jest to, że jedyne co utrzymuje ramę osi Z w pionie to nakrętki na śrubach, które idą wzdłuż osi Y oraz zasilacz, który, jeżeli jest chociaż trochę nieodpowiednio przykręcony, skrzywia prawą część ramy. Generalnie drukowanie większych elementów z prędkościami 60 mm/s i większymi na oryginalnej konstrukcji jest prawie że nie możliwe, ponieważ im wyżej w Z tym większe drgania powstają. Przy druku 40 mm/s (taki jest domyślnie ustawiony w profilach od Prusy) da się spokojnie drukować i jeszcze przed modyfikacją sprzętu spokojnie robiłem wydruki na 18 cm wysokości.

Ogólnie rzecz biorąc, oryginalnej konstrukcji brakuje tego, co jest często stosowane w klonach - wsporników trzymających ramę Z w pionie i tym samym usztywniających nią.

[q3ok]

Z tego co zauważyłem w oryginale, całą ramę usztywnia... szpula z filamentem na uchwycie na górze ramy:)

[dave00k]

Złożyłem wszystko na nowo. Schemat bardzo fajny podczas składania wyliczyłem takie same miary i wszystko mam ok. Próbowałem też wyrównać nakrętki które są w stole. Zasilacz mam przykręcony tylko do ramy. Nic się nie zmieniło.

Na wałkach widać rysy z kuleczek łożyska http://imgur.com/a/dtXKL. Dzisiaj je jeszcze raz wyjmę i odwrócę. Co do zwiększenia limitu w firmware to chyba to spróbuje, ale wydaje mi się że ten limit to nie bez powodu tam jest.

[dave00k]

Zmieniłem w firmware ograniczenie do 100µm.
Po zmianie skalibrowałem i co ciekawe nic nie musiałem zmieniać. Wychodzi na to, że najnowszy firmware ma jakieś poprawki co do kalibracji.
Jeśli ktoś jest zainteresowany to firmware pobrałem tutaj: https://github.com/prusa3d/Prusa-Firmwa ... 2/Firmware
I zrobiłem według tej instrukcji: https://github.com/eyal0/Prusa-Firmware ... /README.md

[tpila1]

Firmware na githubie jest cały czas aktualizowany i łatany, więc jak ktoś nie boi się kompilowania to jest to dużo lepsze rozwiązanie. Czasami tylko może włączyć się tryb farmy zaraz po wgraniu - objawia się to tym, że chociażby na ekranie głównym nie wyświetla nazwy drukarki. Można go wyłączyć w ustawieniach drukarki.

[q3ok]

Teraz tak patrzę, że standardowo jest ENABLE_AUTO_BED_LEVELING wyłączony w firmware od prusy. Jestem ciekawy, jak by to się sprawowało po włączeniu