Tak sobie czytałem ten wątek i coś mi mocno nie pasowało...
Dziś rano wpadłem na to, co to dokładnie jest.
Ale zacznijmy od rzeczy podstawowej:
Nie ma takiej możliwości, żeby silnik krokowy o oszałamiającym momencie 0.6 Nm wygenerował obciążenie zdolne rozciągnąć rurkę PTFE o 4mm.
Tym bardziej - nie obciążając tej rurki wprost, ale przepychając przez nią filament.
Jak kto nie wierzy, niech sobie policzy (moduł Younga dla PTFE to około 0,5 GPa), albo zrobi eksperyment z jakimś zużytym bowdenem.
Oki, znaczy PTFE się nie rozciąga, co wiec się dzieje?
Odpowiem trochę "dookoła":
Moim "podstawowym" hobby jest budowanie latających modeli RC. Napęd powierzchni sterowych za pomocą popychaczy poprowadzonych w bowdenach to powszechnie stosowane rozwiązanie.A w gruncie rzeczy chodzi o to samo: sprawić żeby majtanie się w te i nazad orczyka serwa (obracanie się silnika ekstrudera) spowodowało, żeby hen daleko, w zupełnie innej płaszczyźnie, popychacz zaczął się poruszać w te i nazad (filament w głowicy zaczął się poruszać w te i nazad).
Z tą różnicą, że w modelarstwie bowden jakkolwiek może zostać poprowadzony po różnych, nawet ciasnych łukach, to absolutnie nie może mieć możliwości swobodnego poruszania się i wykrzywiania. Musi być albo przymocowany co kilka centymetrów do elementów konstrukcyjnych modelu, albo przymocowany na jednym z końców,
mocno naciągnięty i przymocowany na drugim. Inaczej nie ma szans, żeby stery były sztywno połączone z serwami, będą "miekkie", łatwo poddawać pod naciskiem - ogólnie: nie będą działać.
W związku z tym, pomysł, że bowden to coś co jest przymocowane na dwóch końcach, a pomiędzy nimi - "róbta co chceta" odebrałem, jako cokolwiek heretycki
Wróćmy na grunt drukarek i wyjaśnijmy dlaczego tak jest.
Oto schematyczny rysunek filamentu przepychanego przez bowden. Jest stan ustalony: ekstruder pcha filament,wypływa on sobie z głowicy i formuje na stole n+1 figurkę Baby Groota (albo cokolwiek innego
).
Ale następuje retrakcja, filament zaczyna poruszać się w przeciwnym kierunku. W związku z czym filament inaczej układa wewnątrz bowdena, w innych miejscach napiera na niego, siły tarcia inaczej się rozkładają. Powoduje to, że bowden, przyjmuje inny kształt i ostatecznie wygląda to jakoś tak:
I teraz będzie ciekawie: mimo tego, że jest inaczej "pokrzywiony", to długość bowdena jest w obu przypadkach taka sama, natomiast krzywa, która "robi" za filament, jest na drugim rysunku o 4 mm krótsza. Czyli graficznie pokazałem, dlaczego długość retrakcji przy bowdenie powinna być znacznie większa
Ale wróćmy do "rozciągania":
To co czujecie pod palcami, czy też to, co powoduje przesuwanie się termokurczki o te 4 mm, to po prostu ruchy bowdena inaczej wykrzywiającego się w wyniku zmiany kierunku ruchu filamentu
Dlaczego więc zadziałało oklejenie bowdena taśmą zbrojoną włóknem szklanym?
Ano dlatego, że go to po prostu usztywniło( i wydaje mi się, że włókno szklane miało bardzo mało z tym wspólnego - wystarczyła by zwykła taśma biurowa
), a skoro stracił nieco ze swobody poruszania się - to można było ustawić mniejszą retrakcję itp.
Oczywiście nie ma nic za darmo: sztywniejszy bowden oznacza więcej roboty dla silnika osi X, bo musi on pokonać opór takiego "sztywniaka". Dlatego też wydaje mi się, że lepszym pomysłem byłoby "usztywnienie" bowdena poprzez spięcie go z kablami wychodzącymi z głowicy (jest ich całkiem sporo a silnik na Iksie i tak musie się natrudzić, żeby je wyginać), efekt powinien być ten sam.
