Można "oszukać" tryb wazy odpowiednio przygotowując model. Nie wiem jak będzie ze szczelnością, ale wytrzymałość to na pewno poprawia, jeśli dobrze się to wykona.
Najprostszy przykład, cylindryczny pojemnik (nie chciało mi się dorabiać podłogi, ale to nie ma znaczenia):
1. Modelujemy pusty w środku cylinder o jakiejś zadanej grubości ścian.
2. Przecinamy ścianę na całej wysokości (jeżeli jest "podłoga" to bez przecinania podłogi).
3. Tniemy w trybie wazy
Żeby całość miała sens, przecięcie musi mieć jak najmniejszą szerokość. Trzeba ją dobrać doświadczalnie. Przy zbyt małej szerokości tryb wazy się wywala, a przy zbyt dużej mamy dziurawy model. Chodzi o to, żeby tryb wazy działał, a ścieżki idące przez przecięcie były tak blisko siebie, żeby się ze sobą zlały. Można zwiększyć flow dla takiego wydruku by pomóc zlewaniu się ścieżek.
To jest wersja najprostsza. Ta metoda pozwala na wstawienie wzmocnień modelu.
Wzmocnienia wstawia się robiąc nacięcia modelu ale bez przecinania całej ściany (nadal potrzebne jest to pierwsze przecięcie).
Wygląda to tak:
I tak z góry:
Dobór głębokości nacięć wymaga trochę kombinowania. W slicerze w trybie wazy wygląda to już tak:
Nacięcia można oczywiście robić pod kątem, albo w formie spirali. Kiedyś w ramach testowania tej metody wydrukowałem sobie taki kubek na biurkowe przydasie:
a to samo w trybie wazy godzin 7, i na dodatek jest wewnątrz mnóstwo drobnych, krótkich ruchów.
